Combineer nu eens het fruitige van een rode wijn, de restsuikers van een mooie demi-sec en de bubbels uit de champagne en dan krijg je de Brachetto B van Rocca dei Forti. Het resultaat is een heerlijk fruitige wijn, die ideaal is als aperitief. In combinatie met aardbeien is het werkelijk fantastisch, niemand zal dit verwachten als starter van een mooi diner of gezellige borrel.
Tijdens de workshops in ons proeflokaal starten we vaak met deze bubbels en het blijkt dat onbekend niet onbemind maakt. Tonen van aardbeien en kersen dansen door de mond, de bubbels springen in het rond en de restsuikers maken het helemaal af.De komende 26 weken komt er elke week een nieuwe column. De eerste begint met de A en de laatste eindigt met de Z. Wij bepalen het onderwerp van de eerste column, voor alle andere columns staan we open voor suggesties, alleen de beginletter staat vast.
Laten we voor de eerste column maar gelijk met een belangrijk bestanddeel van wijn beginnen; alcohol. Wijn is vergist druivensap en de vergiste suikers zorgen voor de alcohol in de wijn. De alcohol zorgt ook voor de ruggengraat van een wijn. Natuurlijk is hierbij van belang dat dit met mate wordt gedaan. Veel goedkope wijnen verkrijgen een groot deel van hun smaak door de alcohol. De druiven die hiervoor gebruikt worden zijn vaak kwalitatief niet al te best. Alcohol geeft in de smaak zoettonen mee die de smaak versterken.
Proef maar eens een goedkope Chardonnay, neem dan een half suikerklontje en proef de wijn nogmaals. Je zal dan merken dat er weinig smaak over blijft. Probeer dit ook maareens met een zoete witte wijn, ze noemen dit niet voor niets suikerwater. Is dit verkeerd? Nee, als u deze wijn lekker vind is dit helemaal niet erg en goed voor uw portemonee. Na veel proeven zullen veel mensen merken dat deze wijnen veel smaak in de eerste aanzet hebben, maar lengte en diepte missen. Dat zijn nou juist de kenmerken die wijnspannend maken.
Tijdens de opkomst van de nieuwe wijnwereld werden we ook verrast door wijnen met gemiddeld een hoger alcohol percentage dan we gewend waren.Het kenmerk wat in deze wijnen naar voren komt was veel smaak en kracht in de eerste aanzet. Nadeel van deze wijnen is dat ze zwaar te verteren zijn, hoger in alcohol valt zwaarder op je maag en in je hoofd. Erg blij ben ik met de recente trend in de wijnwereld naar subtiliteit, verfijning, delicaatheid en gebalanceerdheid. Een mooi voorbeeld hiervan is de Vinha da Defesa Branco.
Spumante daarentegen heeft een tweede gisting gehad waardoor de koolzuurdruk opbouwt binnen de fles zelf. De wijn en de bubbels zijn één en dat proef je. Voller van smaak en een mousse die langer stand houdt.
Het “nadeel” van Spumante is dat voor deze extra druk meer accijns betaald moet worden. Dit zie je als consument terug in de prijs, deze is vaak het dubbele van de prijs van een Frizzante.
Die tijd is nu voorbij! We hebben anderhalf jaar gezocht naar een nog scherper geprijsd alternatief voor onze Prosecco P en we hebben hem eindelijk gevonden: Pignoletto!
Gelukkig zijn we nog net op tijd voor oud en nieuw. Na al die oliebollen is het zonde om een mooie champagne te drinken om 24.00 uur, bewaar die maar voor het ontbijt op 1 januari. Het nieuwe jaar laat zich ook prima inluiden met de Pignoletto.
Bijkomend voordeel van deze bacteriën is dat de wijn 6 maanden houdbaar is in deze plastic fles. Het nadeel van deze fles is dat de wijn verschrikkelijk smaakt. Meerdere malen heb ik al wijn uit plastic mogen proeven en het smaakt elke keer weer nergens naar.
Wijn in plastic is bedoeld voor evenementen, omdat glas gevaarlijk kan zijn is. Een betere optie zou denk ik zijn de wijn (uit een gewone fles!) over te schenken in een plastic wijnglas. Naast de slechte smaak is een ander nadeel van “plastic wijn” dat deze duur is. Omdat de afzetmarkt vooral festivals en concerten betreft, is het een seizoensartikel, dit maakt de afzetmarkt klein en het product dus duurder. Het lijkt er op dat door de dure fles de leverancier gaat bezuinigen op het basisproduct, de wijn.
Resultaat: slechte wijn in een plastic fles, gelukkig serveren ze op festivals bier!
Ik heb gehoord dat deze conditie vergelijkbaar is met die van filmcritici of filmmakers, die het altijd moeilijk vinden om ‘gewoon te kijken’ naar een film. Maar dat is wat wij wijnliefhebbers moeten doen, soms tenminste. We moeten vaker wijn drinken zonder überhaupt aandacht te schenken aan de wijn.
Want, zo weten we allemaal, het leven gaat niet over wijn (tenzij je natuurlijk wijn maakt om te leven), maar wijn gaat over het leven.
Ik werd hier aan herinnerd afgelopen vakantie, toen ik samen met vrienden een surfroadtrip maakte langs de Franse en Spaanse kust. Na een hele dag in een bloedhete auto te hebben doorgebracht en van camping naar camping te zijn gereden met de vraag of er een plekje vrij was voor een paar nachten, hadden we eindelijk aan het begin van de avond geluk. Terwijl het al langzaam begon te schemeren, we moe en hongerig waren, besloten we om eerst nog even te gaan surfen. Gewoon omdat we daar behoefte aan hadden en we niet deze dag van onze vakantie wilden verspillen zonder te hebben gesurft.
Aangekomen op het strand bleek er een verfrissende zachte wind te staan, terwijl er enkele mooie golven binnenrolden vanuit zee. Terwijl de zon onderging aan de horizon, de zee helemaal leeg was op ons drie na, pakten we allemaal een paar leuke golven. De ultieme afsluiter van een verder ongelooflijk vervelende dag.
Eenmaal terug op de camping, waar we ons opwarmden bij de warme gloed van de barbecue, trok ik een fles wijn uit de koelbox. Het natte label gleed zo van de fles af en ik schonk wat wijn in drie plastic mokken, die we leeg sipten terwijl we keken naar de gloeiende kooltjes in de barbecue en de leuke meiden die een paar tenten naast ons zaten.
En dat was waarom de wijn zo verdomd goed smaakte.
Op dat moment kon het niemand het wat schelen dat we wijn dronken uit plastic gekleurde koffiemokken, het was gewoon fantastisch, en het beste ding om in handen te hebben op zo’n moment met elkaar en een barbecue in Zuid-Frankrijk.
En toen vroeg één van mijn vrienden welke wijn dit eigenlijk was, waarop ik weer terug was in mijn wijngek-modus.
Ik kon me er niet aan ergeren. Ik weet nu het recept om de lekkerste wijn in de wereld te drinken…het kost enkel wat moeite om het voor elkaar te krijgen.
Utaste heeft de afgelopen maanden aardig wat van mijn tijd in beslag genomen. Een concept vertalen naar de praktijk. Op zoek naar de behoefte van de (potentiële) klant en daarbij proberen aan te sluiten. Dat is behoorlijk goed gelukt en tot nu toe hebben we zeer afwisselende opdrachten uitgevoerd. Sommelier op locatie, relatiegeschenken, adviseren en reguliere wijnbestellingen. Allemaal hartstikke leuk en voor een startende onderneming goed voor de cashflow.
Wat wordt de koers voor 2008?
Deze vraag houdt mij nu al een aantal dagen bezig. Zoekmachine marketing om de webshop een boost te geven, focus op het aanbieden van kennis, persoonlijke relatiegeschenken of een mix van dit alles? Een ding dat ik wel weet is dat Utaste met onze instelling en expertise gaat groeien in 2008. We zijn een superteam! De cashflow verbetert dagelijks en hopelijk gaan we in 2008 ook nog wat geld verdienen.
Naast Utaste, klussen in mijn nieuwe huis en een nieuwe baan is er gelukkig ook nog tijd om van lekkere wijn te genieten. Een van de hoogtepunten van dit jaar is een klassieker uit de Champagne, de Krug Grande Cuvée. Geen makkelijke allemansvriend, maar een heerlijk traditioneel glas Champagne, boers en vol van smaak. Zó hoort Champagne te zijn.
De warme stralen bereiken nog net mijn gezicht. Het is een prachtige zomeravond in één van de mooiste steden van Europa. Na tien uur rijden met de airco op vijftien graden kan ik mij eigenlijk niets beters wensen. Het is nog even genieten van de zon, maar wel op de meest luxueuze manier die ik me maar kan bedenken. Ik heb me neer laten ploffen in één van de zwarte loungestoelen in de geheel lichte omgeving, waar de serveerster ons in het Duits aanspreekt of we al een keuze hebben kunnen maken. Het draait eigenlijk maar om twee producten op dit terras, toch vragen we haar om straks terug te komen. Toeristen beklimmen ondertussen de 343 treden van de Steffl. Een uniek uitzicht op het centrum van de stad is de beloning voor de vele uitgeputte beklimmers van de zuidelijke toren van de gotische Stephansdom. Wij komen niet in de verleiding om deze uitdaging aan te gaan. Er staat iets veel beters op ons te wachten. De blonde serveerster komt nogmaals naar ons toe waarna wij onze keuze aan haar doorgeven.
We bevinden ons in de champagne-oesterbar van Wenen. In een luxueuze en exclusieve omgeving is het genieten van de elite delicatesse die oesters heet. Het is echter ook een goede manier om oesters dichter bij de mens te brengen. Het is goed betaalbaar en het terras zit dan ook vol met zakenlieden, toeristen en studenten. We moeten in Nederland af van het idee dat oesters alleen gegeten mogen worden op 24 en 25 december of tijdens een nieuwjaarsreceptie. Uit mijn workshops blijkt dat vijftig procent nog nooit oesters gegeten heeft. Het is soms een grote, leuke en spannende stap naar de eerste oester. Voor 99 procent van de proevers is het een positieve ervaring waarbij het ‘hapje snot met zeewater’ verandert in een ‘dit is eigenlijk best lekker’.
Wij van Utaste bieden niet alleen de rauwe oester met citroen en peper aan. Wij maken er een workshop van waarbij u zelf bepaalt in hoeverre er u in meegaat. Het is echter een feit dat u de mogelijkheid krijgt om verschillende soorten oesters te proeven, met een dressing, gepocheerd of in een drankje. Iedereen krijgt daarbij de mogelijkheid om de fijne kneepjes van het openen van een oester onder de knie te krijgen. En dat allemaal in combinatie met een glas champagne. Ik hoop, na deze workshop, op de koop van een mandje oesters bij de visboer, bestel een fles bubbles in de webshop en ik heb mijn doel bereikt. Oesters dichter bij de mensen brengen, daar kan een zomeravond in Wenen niet eens tegenop.
Dit was mijn eerste kennismaking met échte wijn, geweldig! Leer, paddestoelen, donker fruit, kracht; dit was wel wat anders dan de zoete witte wijnen die een zestienjarige jongen normaalgesproken drinkt, het was fantastisch. Op die bewuste dag is mijn passie voor wijn ontstaan. Zoveel mogelijk kennis probeerde ik tot mij te nemen en het eerste boek dat ik uit mijn hoofd leerde ging over champagne. Van verschillende huizen kende ik de exacte percentages in druivensamenstelling, zonde van mijn tijd als ik achteraf terug kijk… Na veel lezen, leren en proeven mocht ik eindelijk mijn eerste wijnbarren en kleine proeverijen geven. Als groentje probeerde ik mij staande te houden in de grotemensenwereld van wijn, want wie gelooft zo’n jong mannetje nou.
Gelukkig ben ik nu een paar jaar verder. Destijds kende ik voor mijn gevoel de gehele wereld van de wijn, nu zeven jaar later ken ik slechts een fractie van de immense wijnwereld. Door met mensen te praten, door veel te lezen en door veel te proeven hoop ik de komende decennia nog meer over dit vakgebied te weten te komen. Utaste is vanuit dit verlangen opgericht, meer praten en discussiëren, meer proeven en drinken, meer lezen en leren. Samen met wijnvriend en oud-collega Sjoerd Schwering geven wij met Utaste wijnbarren en workshops op locatie. De ervaring die wij hiermee hebben en de vraag naar deze wijnen, heeft ons ertoe besloten daarnaast een webshop op te zetten. De wijnen die geproefd worden tijdens een wijnbar kunnen hier gekocht worden, gewoon tegen winkelprijs in plaats van de veel te dure wijnen op internet. Omdat wij naast wijn ook van andere lekkernijen houden, kunnen onze wijnbarren aangevuld worden met oesters, kazen, sushi en sigaren, begeleid door deskundigen.
Samen gaan wij op zoek naar wijnen die voor de beginnende wijndrinker misschien wel de nieuwe Maria Gioana zijn of voor de gevorderde wijndrinker een welkome verassing zijn. Ik hoop u een keer tijdens een wijnbar te zien en wellicht is er een wijn waarvan u net als ik zeg: “ik ben verliefd”.
Posts
Alle reacties
