Momenten

Wijn draagt zoveel bagage met zich mee dat we soms vergeten er echt van te genieten. Niet dat de meeste wijnliefhebbers nooit genieten van hun wijn, maar als je zo ontzettend gek ben van het spul, is het moeilijk de wijn niet de focus van je aandacht te laten zijn. Het feit dat wijn zoveel ceremonie met zich mee draagt (folie afsnijden, de kurk ontpoppen, ruiken, proeven, schenken) en zoveel informatie bevat (het jaar, de maker, de wijngaard, de druivensoort, de regio, het alcoholpercentage en alle andere achtergrondinformatie die je al weet van wijn), maken het bijzonder moeilijk voor de wijnliefhebber om te genieten zoals de meeste wijnconsumenten dat doen – zonder überhaupt maar aandacht te besteden aan de wijn.

Ik heb gehoord dat deze conditie vergelijkbaar is met die van filmcritici of filmmakers, die het altijd moeilijk vinden om ‘gewoon te kijken’ naar een film. Maar dat is wat wij wijnliefhebbers moeten doen, soms tenminste. We moeten vaker wijn drinken zonder überhaupt aandacht te schenken aan de wijn.

Want, zo weten we allemaal, het leven gaat niet over wijn (tenzij je natuurlijk wijn maakt om te leven), maar wijn gaat over het leven.

Ik werd hier aan herinnerd afgelopen vakantie, toen ik samen met vrienden een surfroadtrip maakte langs de Franse en Spaanse kust. Na een hele dag in een bloedhete auto te hebben doorgebracht en van camping naar camping te zijn gereden met de vraag of er een plekje vrij was voor een paar nachten, hadden we eindelijk aan het begin van de avond geluk. Terwijl het al langzaam begon te schemeren, we moe en hongerig waren, besloten we om eerst nog even te gaan surfen. Gewoon omdat we daar behoefte aan hadden en we niet deze dag van onze vakantie wilden verspillen zonder te hebben gesurft.

Aangekomen op het strand bleek er een verfrissende zachte wind te staan, terwijl er enkele mooie golven binnenrolden vanuit zee. Terwijl de zon onderging aan de horizon, de zee helemaal leeg was op ons drie na, pakten we allemaal een paar leuke golven. De ultieme afsluiter van een verder ongelooflijk vervelende dag.

Eenmaal terug op de camping, waar we ons opwarmden bij de warme gloed van de barbecue, trok ik een fles wijn uit de koelbox. Het natte label gleed zo van de fles af en ik schonk wat wijn in drie plastic mokken, die we leeg sipten terwijl we keken naar de gloeiende kooltjes in de barbecue en de leuke meiden die een paar tenten naast ons zaten.

En dat was waarom de wijn zo verdomd goed smaakte.

Op dat moment kon het niemand het wat schelen dat we wijn dronken uit plastic gekleurde koffiemokken, het was gewoon fantastisch, en het beste ding om in handen te hebben op zo’n moment met elkaar en een barbecue in Zuid-Frankrijk.

En toen vroeg één van mijn vrienden welke wijn dit eigenlijk was, waarop ik weer terug was in mijn wijngek-modus.

Ik kon me er niet aan ergeren. Ik weet nu het recept om de lekkerste wijn in de wereld te drinken…het kost enkel wat moeite om het voor elkaar te krijgen.