Kijk, dit was mijn uitzicht op 11 juli 2008. Buiten beeld lebbert de Middellandse Zee aan de kiezeltjes. En om bij zo’n zoete herinnering zelf iets te lebberen grijp ik naar de Vinho Verde, de strandwijn der strandwijnen, oogverblindend fris, met niet meer dan een zeebriezerige 8,5 procent alcohol. Groene wijn, precies, hoewel niet in de moderne zin van biologisch.
Vinho Verde biologisch?
Het zou me eerlijk gezegd ook een beetje verbazen als een vinho verde biologisch zou zijn. De reden dat de wijn zo heerlijk weinig alcohol bevat is dat in het noordelijkste puntje van Portugal, waar hij vandaan komt, de zon weinig schijnt. Het is er dus vaak bewolkt. Sterker, uit die wolken valt regen. En nattigheid betekent al snel gedonder in de wijngaarden. Schimmels, ziekten, beestjes. De wijnboeren leiden hun wijnstokken daarom omhoog, langs latwerken, opdat de wind van onderdoor nog iets kan schoonblazen. Schimmels hebben de pest aan wind. Maar desondanks is biologisch werken hier veel moeilijker dan in droge omstandigheden.
Bij de Hema en wijnhandels
Ironisch is het wel. Dat de wijn uit zo’n koel, vochtig klimaat zo perfect bij de strandhitte past. O ja, ik ging nog vertellen welke Vinho Verde ik het lekkerst vind. Hema heeft een hele aardige, van Opala, voor 4 euro. Nog effetjes flitsender is die van Gatão (± 5 euro). En als je zelfs dit serieuzer aanpakt, neem je de Quinta de Simaens (± 8,50). Verkoopadressen van die twee laatste op Flor del Vino.
Wij van Utaste wisten dit al langer, tijdens de zomer drinken we: Conde Villar Vinho Verde.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten